Week 9

Week 9. De week van enorme tropische regenbuien en de week waarin ik heb ondervonden dat je ook kunt verbranden als het bewolkt is. Een rustige week op de verloskamer. Waar ik enthousiast ging kijken als ik iemand 'doc' hoorde roepen bleek het opnieuw een verkoper te zijn, chips en chocolade dit keer. De week waarin ik het antwoord 'maybe later' echt wel zat ben op de vraag of ik nog eens mag hechten en de week waarin de bel op de verloskamer stuk ging. Dat irritante gebel om een baby wakker te maken is dus over. De dokters zetten nu hun telefoon op maximaal volume en spelen wat muziek af op mama's buik, het liefst één nummer op repeat. Af en toe een spotify reclame tussendoor. Opnieuw wordt er een kindje dood geboren. Iemand die al 5 dagen opgenomen is en dus al minstens 50 baby's geboren heeft zien worden de afgelopen dagen. Ze krijgt nauwelijks aandacht als ze roept. Als de dokter ziet dat het volledige hoofdje al is geboren wordt er actie ondernomen. Hoe een baby eruit ziet als hij geboren wordt na al een paar weken dood te zijn zal ik niet vergeten. Hoe het ruikt ook niet. Het went nooit. Maar het leven gaat door. Terwijl ik het bizarre dossier nog eens doorneem, deze vrouw is namelijk 3 weken geleden al zonder kindsbewegingen te voelen gewoon terug naar huis gestuurd, komt daar bevalling nummer 45 aan. Al bijna 50 in totaal. De zusters beginnen ondertussen aan de voorjaarsschoonmaak. De hoog risico zwangeren moeten wat opschuiven zodat het rommelhok wordt opgeruimd. De hele afdeling op z'n kop. Ik ben even bang dat de baby in de doos straks tussen de voorraad verdwijnt. Grappig is het ook om 5 kleine vrouwtjes met een stellingkast te zien sjouwen die niet door de deur past. Ed Sheeran op de achtergrond. Waar ik eigenlijk wel eens zin had om weer te bodypumpen en een beetje spierpijn te krijgen, word ik nu bestempeld als super woman omdat ik twee keer zoveel dozen kan dragen als zij. Helaas gevolgd door een lunch van pizza en chips. Hoe je ook je best doet, het is bijna onmogelijk en heel onbeleefd om eten af te slaan.

De zoektocht naar gewone yoghurt heb ik ondertussen gestaakt. Sommige dingen zijn niet te vinden. Daarentegen ben ik wel in staat om dagelijkse m'n eigen ijs koffie te maken. Ik ben ondertussen voorbereid op de vraag of het echt waar is dat je legaal wiet kunt kopen in Nederland. Nummer twee is of we dan ook daadwerkelijk onder zeeniveau leven en hoe dat toch mogelijk is.

Het einde is in zicht en dat is goed. Alle evaluaties zijn al ingevuld. De doelen zijn behaald. De stage is gehaald. De uitdaging is er wel een beetje af. De huisjes aan het strand voor de laatste weken van de trip zijn al geboekt. Na een heel rustig weekend in Iloilo afgelopen week heb ik besloten m'n laatste weekend in een partyhostel in Boracay door te brengen. Zin in!